Wandelvierdaagse Winterspelt FOTO’S
Eindelijk gedaan met aftellen naar onze vier daagse. We vertrekken naar Winterspelt. Zoals gewoonlijk komen er verschillende wagens bij elkaar aan de kerk in Brasschaat om gezamenlijk richting Duitsland te vertrekken. Sommigen vertrokken van thuis uit. Na een dikke twee uurtjes komen we aan op onze bestemming “Haus Hubertus” in Winterspelt. Daar stonden we met zijn zen allen aan de deur te wachten . (de Duitsers zijn erg stipt) om in te checken. Om 16 uur konden we dan toch binnen voor een heel gezellige babbel en een Bittburger alcoholvrij. De sleutels werden verdeeld door de Marc en Albert. Albert had al gekozen op voorhand kamer 1. De grootste kamer voor de voor de kleinste van den hoop. in Haus Hubertus voelen we ons helemaal thuis. We kwamen er samen met 38 personen, de groep groeit alle jaren, vind maar een hotel he!!!! Normaal was er 1 persoon meer maar die heeft spijtig genoeg afgebeld wegens ziekte. Het programma bestond uit verdelen van de sleutels, eten en nadien veel drinken lol. De volgende dag hadden we een wandeling van 17.9 km ( just he albert) die toch wel redelijk, pittig was. Patrick en Jenny bleven in het hotel wegens pijnlijke meniscus en heupen. Ze kwamen wel naar onze plaats waar we hadden afgesproken om te eten. Jenny op de elektrische fiets en die dan met veel praat riep van “komaan een beetje rapper he” Slecht karakter haha. Patrick kwam dan met de auto naar de afspraak wat maar goed was omdat er verscheidene personen opgaven, omdat het redelijk stijgend was en het tempo wat hoog lag. Deze wandeling was uitgestippeld door Louis en May, Marc en Patricia. En dit uitstekend gedaan. We passeerden het dorpje Steffehausen waar den deze dacht eindelijk eten. Was tegen mijn blaas, we gingen verder tot we bij het dorpje Burg Reuland terecht kwamen. Helft van de wandeling zat er op en we konden in café Richter genieten van twee pistolets en twee warme dranken per persoon. Goed geregeld Louis, het was lekker en voldoende als we verder moesten. Na ons eetmaal gingen er een paar personen mee met Patrick terug naar het hotel om te bekomen. Wij gingen verder door bossen, velden en een beetje straatweg, dus voor elk wat wils terug naar ons hotel waar we naartoe moesten klimmen. Goed dat ik mijn stokken bij had?
‘S avonds waren er de spelletjes van Ronny en Illona waar we wat afgelachen hebben. We kregen een pantykous omgebonden met in één pijp een tennisbal. Die hing dan tussen onze benen. Schoon zicht zenne. Leg neer die bal! Daarmee moesten we dan zwieren zonder onze handen te gebruiken. Kan je U voorstellen hoe dat er uitzag. Wij wel nu haha. Het was een wedstrijd tussen mannen en vrouwen met een halve finale en een finale ronde. Ik moet zeggen dat sommige vrouwen uitstekend overweg konden met ballenzwieren. Ocharme die hun mannen, weken oefenen denk ik. Den Achiel had zijn bal te hoog gehangen en dat mocht niet meer veranderd worden. De kegel ging goed die stond op de juiste hoogte, maar er lagen er ook op een klein verhoogje. Toen hij die moest doen moest hij bijna gaan liggen. Hij was dan precies een nummerke aan het maken. Ocharme mieke. Bedrogen door ne tennisbal. De finale ronde was Julien tegen Anita waarbij Julien uitgeroepen is tot beste ballenzwierder van de club. Als het kind maar ne naam heeft he Julien. Het volgende spelletje was buskesgooien . Er waren er bij die richting ogen en ballen gooiden. De Marc echter was een crack. Alle buskes er in één keer af. Ik moet nu wel zeggen, Ronny en Illona wonen achter mijnen hoek en ik heb de laatste 14 dagen niks ander gehoord dan buskes die op de grond vielen. Gaan oefenen Marc? Haha. Daarna opfrissen eten en veel drinken. De volgende dag zijn we vertrokken uit een ander dorpje dat een vijf tal km verder lag. Ben de naam vergeten van dit dorpje. Het was richting Prosfeld dat we nu wandelden. Door velden ,bossen en velden kwamen na 9 km aan in Prosfeld na eerst de Alfbach en Bierbach hadden overgestoken. In “konditorei prosfelderhof” ons middagmaal gebruikten 4 halve pistolets de man die rijkelijk belegd waren, toevallig kwamen we daar nog een motorclub tegen die uit Putte-Kapellen kwam. Die waren aan het schuilen voor de plensbuien die we te verduren kregen. Er waren nog veel broodjes over die we dan aanboden aan de club. Werd in dank aanvaard. Ook daar zijn er een paar afgehaakt die met Patrick en Gust richting hotel gingen. Het eten was goed geregeld door Louis die daar alles via e-mail had geregeld. Chapeau Louis!!!
Nu het prettigste deel van mijn verslag (de anekdotes) : Ons Wiske had me daar toch een schoon ringetje aan dat ik probeerde af te luizen maar niet kreeg. Dus met andere woorden het is een gierigaard ook al ben ik er altijd zo lief voor.
Arlette heeft ook geen gerust geweten zenne. Ik fluisterde iets in haar oor en ikke verschoot harder van haar te zien verschieten lol. lol.
Greta was denkelijk aan het neuspeuteren in het geniep, want toen ze zag dat ik mijn boekje bovenhaalde begon ze al gauw naast haar neus te wrijven. Gezien haha.
Onze Albert gaat volgend jaar in een ander hotel logeren want die mens heeft het dit jaar hard te verduren gehad. Hij kon niks doen zonder commentaar te krijgen. Hij was de pineut van de vierdaagse. Doe dat maar Albert zolang je maar bij ons komt eten.
Op zondag hadden we nog een kleine quiz en een fotozoektocht. Wiske heeft daar mee opgegeven omdat ze bevroren was. Het was dan ook een koude gure dag. De Marc had er ook een strikvraag bijgezet die bijna iedereen verkeerd had. Ook was er een vraag wat het grootste menselijk orgaan was. Patricia antwoorde “het lid (lees pietje) van mijn man” denk dat die ‘savonds iets nodig had. Of anders heeft de Marc haar betaald om dat te zeggen. Bij de quiz is er een groep van zes personen gediskwalificeerd omdat ze de antwoorden opzochten op internet. nul punten was de uitslag. Chris had een doos hosties gewonnen en wou zien hoeveel ik er daar van in mijn mond kreeg. Ik ben gestopt op twaalf anders had ze niks meer over. Ge weet allemaal dat ik een groot bakkes heb he. Na het middagmaal dat werd genuttigd met de nodige drank aangeboden door de club. waarvoor hartelijk dank was het tijd om afscheid te nemen en richting huis te vertrekken. Er gaan in oktober 16 die-hards mee voor nog een vierdaagse op eigen kosten. Nu wil ik nog even zeggen dat ik Patrick en Anita hun familie veel succes wens vanwege een hartaanval van een familielid. Nu neem ik afscheid van alle mensen die erbij waren en zorgden voor een hele toffe sfeer.
Vanwege Uw reporter ter plaatse. ciao