Arboretum Kalmthout, een wonderlijke plek
Op vrijdag 24/5/24 verzamelen we met 23 op de parking van het arboretum van Kalmthout, onder een grijze lucht, om onder de kundige leiding van mede-clublid en gids-van-dienst, Anita Hens, dit mooie pareltje te verkennen.
Een beetje geschiedenis
Het begon al in 1856, toen boomkweker Charles Van Geert er een kwekerij begon van vnl. exotische bomen die aangevoerd werden via de haven van Antwerpen. Later werd het terrein privé-eigendom van de gebroeders De Belder.
En toen was er die Oost-Europese studente in Zundert, die weet kreeg van een heel zeldzame boom op het terrein. Ze wou die absoluut zien, stapte op de fiets en vond niet alleen de bewuste boom, maar ook de man van haar leven.
Robert en Jelena De Belder vormen de kwekerij stilaan om naar een botanische park-achtige tuin. Via vrienden en kennissen, en van hun eigen vele reizen, verzamelden ze zaden vanuit alle werelddelen die ze hier opkweekten. Soms ontstonden er zo nieuwe varianten onder invloed van ons klimaat hier, tegenover het klimaat van oorsprong.
Hier staan de planten ook niet, zoals op de meeste plaatsen, per soort aangeplant maar eerder lukraak door elkaar. Daardoor heb je altijd in elk deel wel iets wat in bloei staat en kleur geeft.
Uiteraard is in de winter de toverhazelaar de grootste publiekstrekker, het is niet voor niets grootste verzameling van Europa, maar elk seizoen heeft zijn charme.
Door de ronde plant-eilandjes en bochtige paadjes, weet je ook nooit wat er achter de volgende bocht op je wacht.
Van toen naar nu
Van Anita vernemen we nu meer over het dagelijks reilen en zeilen op het domein.
Het domein is sinds 1986 eigendom van de provincie Antwerpen waardoor er meer mogelijkheden kwamen. Er werd o.a. een aanpalend maisveld aangekocht, wat serieus gesaneerd moest worden, door jarenlang gebruik van sproeimiddelen.
Ook de parktuin van een buurvrouw kwam erbij, deze moest het arboretum wel zelf mee financieren. Het bracht ook de nodige aanpassingen mee om deze tuin te integreren in het geheel. Een gracht moest terug open gemaakt worden, een brug gebouwd, paden aangepast enz. …
Hierdoor ging het wel van 8,5 ha naar 13,5 ha, de 5 vaste tuinmannen hebben er hun handen meer dan vol aan, en worden dan ook bijgestaan door een ploeg vrijwilligers. Er worden geen sproeistoffen gebruikt, er moet altijd heel wat gewied worden, wil je niet dat de verkeerde planten gaan overheersen en anderen verdwijnen.
Onder impuls van de provincie werd ook het herenhuis, dat tot 1985 door de familie bewoond werd, volledig gerestaureerd.
Er zijn o.a. een polyvalente ruimte, die momenteel dienst doet als trouwzaal, een vergaderzaal en er logeert, naar oude gewoonte, elk jaar een aantal maanden een student(e) want Jelena De Belder had vroeger ook altijd studenten plantkunde in huis.
Met de aankoop van een voormalige dokterswoning kon er ook een nieuwe inkom en een degelijke parking gerealiseerd worden.
Ondertussen wandelen we wel verder uiteraard en krijgen we nog heel wat info over de planten en bomen die we op ons pad tegenkomen. Er ligt ook een heel mooie vijver met veel waterlelies, die spijtig genoeg nog niet in bloei staan.
De kikkers werden wel stilaan wakker en lieten al van zich horen.
Als laatste passeren we nog langs de vlindertuin en de rozentuin. De vlinders hadden zich helaas niet ontpopt, maar bij zo’n temperatuur houden wij toch ook liever een jasje aan ?
In de rozentuin geurde het al heerlijk, alhoewel er nog niet heel veel in bloei stonden.
Deze tuin is blijkbaar wel de enige die een beetje ‘gemanipuleerd’ wordt. De grondsoort hier is niet zo geschikt voor rozen, en moet redelijk bewerkt worden.
Aan alle mooie liedjes komt een einde, en Anita had al ‘overuren’ gedaan 😊…
Ondertussen is het ook beginnen miezeren en langs de coniferenlaan wandelen we terug richting onthaal, waar we bij een natje en een droogje napraten.
En wat hebben we vandaag nog geleerd ?
- De ‘mode’ in de plantenwereld werd (wordt nog steeds ?) bepaald door de gegoede klasse, coniferen, exoten, groenblijvend, alles heeft zijn tijd…
- Er zijn ook coniferen die naar citroen ruiken.
- Een sequioa van 90 jaar is een baby, er zijn bomen van 2000 à 3000 jaar oud in Amerika.
- Als koningin Paola officieel een boom kwam planten, bracht ze wel haar caoutchouc botten mee om ‘onofficieel’ door de tuin te baggeren.
- Onze kruisvaarders brachten uit het oosten mooie rozensoorten mee voor hun vrouw (eigenlijk om hun geweten te sussen omdat ze een beetje te lang in de harem van de Sultans hadden verbleven), voordien hadden we hier enkel struikrozen zoals heideroosjes en duinroosjes.
Dankwoordje
Hierbij willen we Anita nog eens extra bedanken voor haar enthousiaste, boeiende en leerrijke rondleiding. Ze voelt zich duidelijk in haar sas in ‘haren hof’ !
Geniet van de attentie die je van de club mocht ontvangen !
Chris.
HIER de website van het Arboretum.
Klik HIER voor enkele foto’s
Inkomprijs was: 7,00 € per persoon, mensen met een museumpas of een jaarabonnement van het Arboretum konden natuurlijk gratis binnen.